Guate(Maya)mala

Chichicastenango, Quetzaltenango, Huehuetenango, Chimaltenango....nee ik zit niet in een dronken bui zomaar wat letters te typen. Die vier rare woorden zijn namelijk plaatsnamen in het westen van Guatemala (de hooglanden), waar we nu zijn.

Omdat jullie de afgelopen weken vast alleen maar naar de Olympische Spelen hebben gekeken en daarom toch geen tijd en interesse zouden hebben om een nieuw verhaaltje van mij te lezen, heb ik maar effe niks geschreven.... Nee hoor, ik had gewoon geen tijd en / of geen zin om mijn / onze belevenissen neer te tikken.

Over 2 weken kom ik weer thuis! De afgelopen weken verheugde ik mij daar meer op dan nu, want ik vermaak me hier nog prima. De tijd vliegt voorbij en ik zou eigenlijk nog veel meer van Guatemala en andere landen in Midden-Amerika willen zien. (En de rijst met bonen smaken me nog steeds prima.) Wie weet kom ik nog eens terug om de boel hier verder te ontdekken. Als ik weer geld heb en met een leuke vent ofzo...(die ik dan eerst in Nederland moet opscharrelen.)

In mijn vorige verhaaltje schreef ik dat we van Nicaragua naar Guatemala waren gevlogen en dat we daar om te beginnen het voormalige Maya-bolwerk Tikal gingen bezoeken. Dat was heel mooi, indrukwekkend, relaxed. Alhoewel relaxed...... Ik ben om 3.45 uur opgestaan om de sunrise te zien vanaf een oude Maya-tempel met uitzicht over eindeloze jungle en een paar andere hoge Maya-tempels. Uitslapen was er dus weer niet bij. Papa ging overigens niet mee met deze sunrise-tour, mede op advies van mij. Hij was niet fit en in het donker lopen over glibberige paden is dan niet relaxed.
Voor alle bezorgde familieleden: inmiddels is papa wel weer fit hoor! En aan de sunrise heeft hij niks gemist, want het was bewolkt. Wat mij vooral bijblijft van deze tour: we hebben van ongeveer 5.30 uur tot 6.30 uur met zo'n 50 mensen gewacht op de zonsopkomst. En iedereen was stil. Een heel bijzondere sfeer. (In dat uur heb ik overigens nog niet 'het licht' gezien wat betreft wat ik wil qua baan en woonplek als ik terug ben in Nederland.) De stilte werd doorbroken door de brulapen die wakker werden. Wat een herrie maken die beesten!

Anyway, we hebben 2 nachten in een hotel aan de rand van het park geslapen. Dus we konden (en gingen) meerdere keren het park in. Tikal was tussen ongeveer 800 voor Christus en 800 na Christus een belangrijke plek voor de Maya's. Hun bouwwerken (tempels enzo) zijn zo'n 150 jaar geleden ontdekt en sindsdien ontdaan van bomen, struiken, mos etc. En nu dus een publiekstrekker. En terecht. Kei mooi, al die bouwwerken tussen het groen.

De meeste toeristen 'doen' Tikal in 1 dag. Op en neer vanuit het stadje Flores op ruim een uur rijden, of op en neer met het vliegtuig vanuit Guatemala-City. We vonden het erg de moeite waard om hier wat langer te zijn. Niet alleen vanwege de Maya-overblijfselen, maar ook vanwege het relaxte zwembad bij het hotel en onze schattige bungalow naast het zwembad... Vanuit m'n bed kon ik 10 stappen het zwembad in duiken!

Maar we hebben ons ook aan dingen geërgerd hoor! De muziek! Jingel-Jengel noem ik het. Met marimba's, een soort xylofoons. Ze hadden in dat hotel volgens mij maar 1 cd en die ging de hele tijd in de repeat. Dat was afzien... Sindsdien hebben we dit soort Jingel-Jengel-muziek op veel meer plekken gehoord. Het schijnt iets typisch van Guatemala te zijn.

Vanuit Tikal zijn we met een luxe bus en vervolgens een klein busje via Guatemala-stad naar Antigua gereisd. Een lange reisdag van 11 uur, maar prima vol te houden. Ook voor papa. En Antigua is zooooooooo mooi! De Spanjaarden hebben er vanaf het jaar 15-zoveel erg hun best op gedaan: koloniale huizen in mooie kleuren, kerken, kloosters, pleinen, keitjes als straatstenen. Een groot openluchtmuseum! Met uitzicht op 3 vulkanen. Vroeger was Antigua de hoofdstad van Guatemala. Maar door de vele aardbevingen daar is ooit besloten om Guatemala-stad te stichten (een uur verderop) en daar de hoofdstad van te maken. De gevolgen van de aardbevingen zijn nog steeds te zien. Kerken en kloosters die zijn verwoest zijn lang niet altijd herbouwd. Dus er zijn nog veel ruïnes te zien.

We hebben ons hier prima vermaakt in dit gezellige stadje. Heerlijk Guatemalees gegeten ook (en in een heel leuk restaurantje op de stoel gezeten waar Bill Clinton in 1999 ook heeft gezeten, toen hij als president op bezoek was in Antigua.) Papa heeft hier 6 nachten geslapen. Ik 5, want ik ben tussendoor 'effe' 2 dagen (1 nacht) naar Honduras gegaan, om de Maya-ruïnes in Copán te bekijken. Ook indrukwekkend, net als Tikal. Ik had wel even getwijfeld of ik weer vele uren in de bus zou willen zitten, maar ach, ik was nu toch 'in de buurt'. Papa is niet zo'n fan van steeds maar weer tas in- en uitpakken en hij had het prima naar z'n zin in Antigua. Dus hij is daar gebleven. En ik ben na 1 nacht in Honduras weer teruggegaan naar Antigua. De mevrouw bij de douane keek trouwens wel heel raar toen ik zei dat ik maar 1 nacht in Honduras bleef...

Vanuit Antigua afgelopen zaterdag met de 'chicken-bus' (oude Amerikaanse schoolbus) naar Chichicastenango gegaan. Een stadje in de bergen waar elke donderdag en zondag de bewoners van de bergdorpjes met hun waar (groente, fruit, hout, toeristische snuisterijen, tafels en stoelen en nog veel meer dingen) naartoe gaan om deze spullen (proberen) te verkopen. Een happening, onder meer vanwege de mooie klederdrachten van deze mensen.

En waar ik 4,5 maand lang 'scherp' was en me nooit heb laten belazeren in Midden-Amerika, ging het nu mis: m'n portemonnee is gerold in de bus. Zoooooooo stom van me dat me dit is overkomen! 4,5 maand (ver)stop ik m'n portemonnee in m'n rugzak. En nu deze ene keer niet. Ik weet ook niet waarom ik dat ding in m'n broekzak (met rits) heb gestopt en niet in m'n rugzak. En het gebeurde op een manier waarvoor ik al honderdduizend keer ben gewaarschuwd: in een chicken-bus, bij het uitstappen, als je haast hebt om met al je spullen de bus uit te komen. Toen we met onze spullen de bus uit waren, had ik meteen door dat m'n portemonnee was gejat. Maar de bus was uiteraard al weer verder gereden. Klote. Dus naar de politie in Chimaltenango. Aardige lui, die er heeeeeeel erg zwaarbewapend uitzien. Al vraag ik me af wat ze de hele dag doen. In ieder geval waren ze behulpzaam en hadden ze snel een rapport voor me getikt (dat ik nodig zal hebben voor m'n verzekering). In m'n portemonnee zaten m'n pinpas en voor ruim €150,- aan contant geld. Potverdikkeme, de dag ervoor hadden we gepind omdat 'de pot' leeg was en we niet wisten of we in het bergdorpje zouden kunnen pinnen. De hele dag dus gedoe: politie, en daarna bank en verzekeringsmaatschappij proberen te bellen / mailen. Bellen lukte niet in dat afgelegen oord, de website van Interhelp / Interpolis lag eruit. Het was op dat moment weekend dus de Rabobank zou m'n mailtje met verzoek om m'n bankpas te blokkeren ook pas op z'n vroegst op maandag (36 uur later) lezen. Dus toen heb ik maar al m'n geld van m'n lopende rekening op m'n spaarrekening gezet, zodat de dief daar in ieder geval niks meer aan zou hebben. Een ontzettende klote-dag dus, maar ik weet uit ervaring dat er ergere dingen op de wereld zijn en dit slechts gaat om geld.

Die 'indianenmarkt' op zondag in Chichicastenango was aardig om mee te maken. Papa ging 's ochtends vroeg naar de kerk en ik vermaakte me ondertussen op de markt om naar de locals te kijken. Wat een harde werkers zijn dat! Twee keer per week komen ze met al die spullen vanuit hun bergdorpen naar de stad. Kinderen mee en die zijn heel braaf. De kleintjes hangen uuuuren in een draagdoek op de rug van hun moeder. Zonder iPad- of dvd-vertier. Wat ik daar heb gekocht.....een nieuwe portemonnee. En afdingen blijft heeeeeeel erg leuk!

Maandag zijn we met de bus naar het dorpje San Pedro La Laguna gereisd, aan het Lago de Atitlan. Heerlijk relaxed is het hier. Leuk hotelletje. De eigenaren kunnen alleen maar Spaans, maar de communicatie gaat prima. Vrijdag gaan we met het vliegtuig naar Costa Rica. 1 nacht in San José en op zaterdag voor 2 nachten naar.... De TipiJungla! Dan ziet papa ook waar ik 3 maanden heb gewerkt. Op maandag gaan we terug naar San José, waar papa dinsdag met het vliegtuig terug naar Nederland gaat. Ik ga pas een week later naar Nederland. (Uhhhhh, naar Brussel eigenlijk, want daar landt mijn vliegtuig.) Die laatste week ga ik chillen op het strand. Misschien wel in Panama. Daar schijnen, vlakbij de grens met Costa Rica, mooie eilanden te liggen: Bocas del Toro. En anders 'slijt' ik mijn laatste dagen in Midden-Amerika aan een van de CostaRicaanse stranden aan de Pacific. Voordat ik terugkom naar Nederland en ik hard op zoek moet naar een een baan. En daarna naar woonruimte. Ik heb het nu zooooooooo druk met vakantie vieren, dat ik helemaal geen tijd heb om vacatures te zoeken, en al helemaal niet om sollicitatiebrieven te sturen.

Nog bijna 2 weken genieten hier! En dan: bruine boterhammen met kaas, appeltaart, hardlopen en weer eens live bijkletsen met velen van jullie. Als jullie dat ook willen, natuurlijk. (Ik ben overigens wel blij dat jullie geen natuurijs hebben gehad, want anders zou ik toch wel jaloers zijn geweest...)

Adiós!