Oud en Nieuw met 8 pootjes...
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
08 Januari 2014 | Costa Rica, San Gerardo
Ola!
Allereerst: Feliz Año Nuevo, ofwel: gelukkig nieuwjaar. Vandaag, op 7 januari, heb ik nog op veel plaatsen kerstbomen en kerstversiering gezien. Zowel bij particulieren, als op pleinen in dorpen / stadjes. Benieuwd wanneer ze de boel hier opruimen.
Jullie hebben trouwens nog niet geraden welke BN'ers eind januari naar de TipiJungla komen. Onno & Albert zijn het dus niet. Marianne zat er met haar suggestie (Giel Beelen) vlakbij...
Tja, mijn Kerstmis en Oud en Nieuw in Costa Rica... Dat was niet spetterend, sprankelend, gezellig, sfeervol etc. Volgend jaar wil ik met deze dagen graag weer familie en / of vrienden om me heen. Al denk ik dat ik de jaarwisseling in Costa Rica niet zal vergeten. Er waren die avond geen gasten (Manon en Mario hadden een paar late verzoeken van toeristen die in de TipiJungla wilden slapen afgehouden, omdat er op 1 januari een groep van 8 Canadezen kwam en een dagje rust ervoor wel fijn was). En omdat we alledrie moe waren, zijn we al ruim voor 00.00 uur naar bed gegaan.
Ik had die middag in Dominical wel een blikje bier en chips voor mezelf gekocht, dus dat heb ik 's avonds op het terrasje van m'n tipi verorberd. Met zaklantaarn en antimuggenspul en een hele hoop kleine, vieze, enge dieren in m'n tipi en 'badkamer'. Ik gok dat deze beestjes er veel vaker zitten, maar dan let ik er niet zo op. In m'n uppie had ik geen zin om wakker te blijven tot na 00.00 uur ('n bovendien was ik moe) dus ik ben maar naar bed gegaan. Ik werd wakker van het vuurwerk om middernacht en wilde even gaan kijken op het terrasje van m'n tipi of ik door de jungle het vuurwerk kon zien. Zaklamp aan in bed. En het allereerste wat ik zag in het nieuwe jaar.....
Een hele dikke, vieze, enge spin (vind ik) aan de BINNENKANT van m'n klamboe. Gadsiedarrie! Tijdens m'n jungle-oud-en-nieuw heb ik dus als allereerst een smerige spin met een kleerhangertje m'n bed uitgejaagd. Bah! Maar goed, dat vergeet ik vast nooit meer. Maar bij de volgende jaarwisseling geef ik de voorkeur aan leuke mensen om me heen en gewoon een oliebol en appelflap.
Met gasten (een stel uit NL) hebben we trouwens een paar dagen na oud en nieuw hun vuurwerk op het strand afgestoken. Ze hadden wat vuurwerk gekocht om met de jaarwisseling af te steken, maar ook zij redden het niet om tot na 00.00 uur wakker te blijven en dus hadden ze hun vuurwerk nog niet afgestoken. Dat deden we dus een paar dagen later, toen ze bij ons te gast waren.
Ik ben sinds 20 december, toen ik terugkwam van mijn tripje naar het mooooie Corcovado, steeds in de TipiJungla geweest. Nou ja, ik heb er iedere nacht geslapen. Uiteraard ben ik overdag wel eens in Dominical geweest of met tripjes van gasten meegeweest. Want al die tijd was het druk met gasten.
Oooh ja: superleuk dat sommigen van jullie reageren op m'n blog. Of af en toe eens een mailtje of Facebook-berichtje sturen! Altijd gezellig! Er zijn mensen die zich afvragen of ik wel eens moet werken, omdat het lijkt alsof ik altijd leuke tripjes aan het maken ben. Ja hoor, ik heb echt flink moeten aanpakken bij Manon en Mario. Ik ben echt een huisvrouw daar.....en heb nog steeds geen ambities om deze werkzaamheden ook in NL fulltime voort te zetten...
Wat ik zoal doe: als er gasten zijn, zorg ik voordat ze komen ontbijten, dat de Palenque (gezamenlijke ruimte waar de gasten komen eten en waar ze kunnen zitten / chillen / toekans, apen en luiaards kunnen spotten / relaxen in de hangmatten) geveegd en schoon is en zet ik het ontbijt klaar. Mario bakt de eieren of de pannenkoeken en snijdt het fruit, ik loop vervolgens tig keer heen en weer van de keuken naar de Palenque met de koffie/thee, vruchtensap, bordje met fruit en borden met toast met ei of met pannenkoeken. Daarna afwassen en de bedden opmaken van de gasten, tipi vegen, badkamer in orde maken, de terrasjes van alle tipi's vegen (er vallen elke dag heel veel blaadjes van de bomen), pad vegen (oa belangrijk zodat de slangen niet / minder gauw op het pad komen, want slangen houden van het kruipen tussen de bladeren, meehelpen met koken, groente snijden, soms mee op kikkertour of mee naar het strand. En het klaarmaken(schoonmaken, bed opmaken) van de tipi's als er nieuwe gasten komen is ook een tijdrovend werkje.
Tja, ik ben heel blij dat dit maar tijdelijk is. Ooh ja, en dan doe ik ook nog andere dingen: zoals de was. En dat duurt hier veel langer dan we gewend zijn in NL. Wassen, spoelen en centrifugeren gebeurt hier in 3 etappes. Dus nogal arbeidsintensief. En ze hebben hier bv ook geen stofzuiger. Alles met bezem, dweil en doekjes dus. Ook geen afwasmachine. En dan is al weeeeeeeken de auto van Manon en Mario kapot (en vind ik Mario maar een slome donder die echt geen moeite doet dat ding gerepareerd te krijgen). En dus ben ik al een paar keer naar de grote weg (onderaan de berg) moeten lopen om de groenten en fruit van de groenteboer op te halen. Kwartier naar beneden lopen en vervolgens met vele kilo's aan onder meer watermeloenen, ananassen, papaya's, tomaten, (bak)bananen, kaas etc op het heetst van de dag weer naar boven lopen. Pfff, de zweetdruppels vallen hier elke dag wel van mn gezicht. Zelfs bij het opmaken van de bedden. Er blijven maar weinig uren per dag over om zelf te relaxen in de Palenque. Nou ja, dat uitrusten doe ik wel als ik met papa aan het reizen ben, vanaf begin februari.
De dagen vliegen hier voorbij. Ook de paar dagen voor Kerstmis toen er geen gasten waren. Toen hebben de we 3 tipi's een grote schoonmaakbeurt gegeven. Was hard nodig, want door her vocht komt er snel schimmel op het tentdoek. Man, wat een (rot)werk. En ondertussen ook het huis van Manon en Mario een schoonmaakbeurt gegeven. Ze zijn wel blij met me. En willen vanaf februari (als ik stop met werken in de TipiJungla) weer 'een Rianne' als hulp.
Manon is alleen maar met baby Mateo bezig. Dat ventje is nu 2,5 maand oud en huilt veel en slaapt weinig. Manon is de hele dag met hem bezig. Ze willen niet dat hij huilt als er gasten zijn en Manon zit daardoor volop in de stress. Het enige wat ze dan zegt is 'niet huilen, niet huilen, niet huilen'. Pfff, volgens mij gaat de baby daar alleen maar harder van huilen. Maar goed, dat is hun probleem. Ik zie dat ik nuttig werk kan doen, dat Manon & Mario en de gasten blij met me zijn en omdat het voor mij maar tijdelijk is, vind ik het ook wel prima wat ik nu doe in TipiJungla. Want ik heb er nog steeds geen spijt van dat ik hier naartoe ben gegaan. De combinatie van werken en reizen vind ik prima.
Ik ben wel al over de helft van m'n verblijf in Midden-Amerika. Begin februari ben ik klaar in TipiJungla en ga ik een paar weken met papa op reis. En begin maart slaap ik met m'n vader 2 nachten in de TipiJungla. Dus dan mogen Manon en Mario m'n bed opmaken en m'n eten serveren! En daarna vind ik het ook weer heel fijn om terug naar Nederland te gaan.
Vandaag ben ik weer eens voor een paar dagen op reis gegaan. Ik zit nu in San Gerardo de Rivas, in het binnenland. Hopelijk kan ik morgen de hoogste berg van Costa Rica (Chirripo) beklimmen en 2 nachten slapen in een berghut. Als het goed is, heb ik heel veel geluk (met dank aan de contacten van Mario) en ligt er zometeen een toegangsbewijs voor me klaar. Maar het verbaast me niet (ik begin de mentaliteit van de Costaricanen een beetje te kennen) als het toch niet geregeld is. Lekker vaag hè... Wordt vervolgd....
Adiós!
Rianne
Allereerst: Feliz Año Nuevo, ofwel: gelukkig nieuwjaar. Vandaag, op 7 januari, heb ik nog op veel plaatsen kerstbomen en kerstversiering gezien. Zowel bij particulieren, als op pleinen in dorpen / stadjes. Benieuwd wanneer ze de boel hier opruimen.
Jullie hebben trouwens nog niet geraden welke BN'ers eind januari naar de TipiJungla komen. Onno & Albert zijn het dus niet. Marianne zat er met haar suggestie (Giel Beelen) vlakbij...
Tja, mijn Kerstmis en Oud en Nieuw in Costa Rica... Dat was niet spetterend, sprankelend, gezellig, sfeervol etc. Volgend jaar wil ik met deze dagen graag weer familie en / of vrienden om me heen. Al denk ik dat ik de jaarwisseling in Costa Rica niet zal vergeten. Er waren die avond geen gasten (Manon en Mario hadden een paar late verzoeken van toeristen die in de TipiJungla wilden slapen afgehouden, omdat er op 1 januari een groep van 8 Canadezen kwam en een dagje rust ervoor wel fijn was). En omdat we alledrie moe waren, zijn we al ruim voor 00.00 uur naar bed gegaan.
Ik had die middag in Dominical wel een blikje bier en chips voor mezelf gekocht, dus dat heb ik 's avonds op het terrasje van m'n tipi verorberd. Met zaklantaarn en antimuggenspul en een hele hoop kleine, vieze, enge dieren in m'n tipi en 'badkamer'. Ik gok dat deze beestjes er veel vaker zitten, maar dan let ik er niet zo op. In m'n uppie had ik geen zin om wakker te blijven tot na 00.00 uur ('n bovendien was ik moe) dus ik ben maar naar bed gegaan. Ik werd wakker van het vuurwerk om middernacht en wilde even gaan kijken op het terrasje van m'n tipi of ik door de jungle het vuurwerk kon zien. Zaklamp aan in bed. En het allereerste wat ik zag in het nieuwe jaar.....
Een hele dikke, vieze, enge spin (vind ik) aan de BINNENKANT van m'n klamboe. Gadsiedarrie! Tijdens m'n jungle-oud-en-nieuw heb ik dus als allereerst een smerige spin met een kleerhangertje m'n bed uitgejaagd. Bah! Maar goed, dat vergeet ik vast nooit meer. Maar bij de volgende jaarwisseling geef ik de voorkeur aan leuke mensen om me heen en gewoon een oliebol en appelflap.
Met gasten (een stel uit NL) hebben we trouwens een paar dagen na oud en nieuw hun vuurwerk op het strand afgestoken. Ze hadden wat vuurwerk gekocht om met de jaarwisseling af te steken, maar ook zij redden het niet om tot na 00.00 uur wakker te blijven en dus hadden ze hun vuurwerk nog niet afgestoken. Dat deden we dus een paar dagen later, toen ze bij ons te gast waren.
Ik ben sinds 20 december, toen ik terugkwam van mijn tripje naar het mooooie Corcovado, steeds in de TipiJungla geweest. Nou ja, ik heb er iedere nacht geslapen. Uiteraard ben ik overdag wel eens in Dominical geweest of met tripjes van gasten meegeweest. Want al die tijd was het druk met gasten.
Oooh ja: superleuk dat sommigen van jullie reageren op m'n blog. Of af en toe eens een mailtje of Facebook-berichtje sturen! Altijd gezellig! Er zijn mensen die zich afvragen of ik wel eens moet werken, omdat het lijkt alsof ik altijd leuke tripjes aan het maken ben. Ja hoor, ik heb echt flink moeten aanpakken bij Manon en Mario. Ik ben echt een huisvrouw daar.....en heb nog steeds geen ambities om deze werkzaamheden ook in NL fulltime voort te zetten...
Wat ik zoal doe: als er gasten zijn, zorg ik voordat ze komen ontbijten, dat de Palenque (gezamenlijke ruimte waar de gasten komen eten en waar ze kunnen zitten / chillen / toekans, apen en luiaards kunnen spotten / relaxen in de hangmatten) geveegd en schoon is en zet ik het ontbijt klaar. Mario bakt de eieren of de pannenkoeken en snijdt het fruit, ik loop vervolgens tig keer heen en weer van de keuken naar de Palenque met de koffie/thee, vruchtensap, bordje met fruit en borden met toast met ei of met pannenkoeken. Daarna afwassen en de bedden opmaken van de gasten, tipi vegen, badkamer in orde maken, de terrasjes van alle tipi's vegen (er vallen elke dag heel veel blaadjes van de bomen), pad vegen (oa belangrijk zodat de slangen niet / minder gauw op het pad komen, want slangen houden van het kruipen tussen de bladeren, meehelpen met koken, groente snijden, soms mee op kikkertour of mee naar het strand. En het klaarmaken(schoonmaken, bed opmaken) van de tipi's als er nieuwe gasten komen is ook een tijdrovend werkje.
Tja, ik ben heel blij dat dit maar tijdelijk is. Ooh ja, en dan doe ik ook nog andere dingen: zoals de was. En dat duurt hier veel langer dan we gewend zijn in NL. Wassen, spoelen en centrifugeren gebeurt hier in 3 etappes. Dus nogal arbeidsintensief. En ze hebben hier bv ook geen stofzuiger. Alles met bezem, dweil en doekjes dus. Ook geen afwasmachine. En dan is al weeeeeeeken de auto van Manon en Mario kapot (en vind ik Mario maar een slome donder die echt geen moeite doet dat ding gerepareerd te krijgen). En dus ben ik al een paar keer naar de grote weg (onderaan de berg) moeten lopen om de groenten en fruit van de groenteboer op te halen. Kwartier naar beneden lopen en vervolgens met vele kilo's aan onder meer watermeloenen, ananassen, papaya's, tomaten, (bak)bananen, kaas etc op het heetst van de dag weer naar boven lopen. Pfff, de zweetdruppels vallen hier elke dag wel van mn gezicht. Zelfs bij het opmaken van de bedden. Er blijven maar weinig uren per dag over om zelf te relaxen in de Palenque. Nou ja, dat uitrusten doe ik wel als ik met papa aan het reizen ben, vanaf begin februari.
De dagen vliegen hier voorbij. Ook de paar dagen voor Kerstmis toen er geen gasten waren. Toen hebben de we 3 tipi's een grote schoonmaakbeurt gegeven. Was hard nodig, want door her vocht komt er snel schimmel op het tentdoek. Man, wat een (rot)werk. En ondertussen ook het huis van Manon en Mario een schoonmaakbeurt gegeven. Ze zijn wel blij met me. En willen vanaf februari (als ik stop met werken in de TipiJungla) weer 'een Rianne' als hulp.
Manon is alleen maar met baby Mateo bezig. Dat ventje is nu 2,5 maand oud en huilt veel en slaapt weinig. Manon is de hele dag met hem bezig. Ze willen niet dat hij huilt als er gasten zijn en Manon zit daardoor volop in de stress. Het enige wat ze dan zegt is 'niet huilen, niet huilen, niet huilen'. Pfff, volgens mij gaat de baby daar alleen maar harder van huilen. Maar goed, dat is hun probleem. Ik zie dat ik nuttig werk kan doen, dat Manon & Mario en de gasten blij met me zijn en omdat het voor mij maar tijdelijk is, vind ik het ook wel prima wat ik nu doe in TipiJungla. Want ik heb er nog steeds geen spijt van dat ik hier naartoe ben gegaan. De combinatie van werken en reizen vind ik prima.
Ik ben wel al over de helft van m'n verblijf in Midden-Amerika. Begin februari ben ik klaar in TipiJungla en ga ik een paar weken met papa op reis. En begin maart slaap ik met m'n vader 2 nachten in de TipiJungla. Dus dan mogen Manon en Mario m'n bed opmaken en m'n eten serveren! En daarna vind ik het ook weer heel fijn om terug naar Nederland te gaan.
Vandaag ben ik weer eens voor een paar dagen op reis gegaan. Ik zit nu in San Gerardo de Rivas, in het binnenland. Hopelijk kan ik morgen de hoogste berg van Costa Rica (Chirripo) beklimmen en 2 nachten slapen in een berghut. Als het goed is, heb ik heel veel geluk (met dank aan de contacten van Mario) en ligt er zometeen een toegangsbewijs voor me klaar. Maar het verbaast me niet (ik begin de mentaliteit van de Costaricanen een beetje te kennen) als het toch niet geregeld is. Lekker vaag hè... Wordt vervolgd....
Adiós!
Rianne
-
08 Januari 2014 - 15:29
Carla:
Hee Rianne
Leuk om weer van je te lezen. Ik geniet er elke keer van.
NOg een maand en dan zit je werk erop.....en dan lekker vakantie vieren met je vader.
Geniet er van en tot mails.
groet
carla
-
08 Januari 2014 - 16:32
Kees En Elly:
Hoi Rianne, weer een leuk verslag.
Jammer Dat je geen gezellige Kerst en Jaarwisseling gehad hebt. Maar je maakt jezelf wel nuttig daar. Ja elk land heeft zo zijn gebruiken, buiten het feit dat alle mensen anders zijn. Het went wel, maar dat zal jouw tijd wel duren.
We wensen je nog succes en een fijne tijd met je vader.
Groet, Kees en Elly. -
08 Januari 2014 - 19:37
Leonie:
Ha Rianne,
Wat een vreselijk enge spin, wat moedig van je om die zelf naar buiten te jagen, ik zou hard gaan gillen!
Je werk herken ik heel goed, ik heb dit 2 weken in Turkije gedaan bij 30 graden 's nachts en 40 graden overdag, je zweet je kapot, maar het is wel dankbaar werk. Vooral de wisseling van gasten was inderdaad veel werk. Nog even volhouden en dan lekker met papa op stap. Hopelijk heb je morgen eindelijk eens een trui nodig op de berg. Veel plezier daar nog en de groetjes van Peter, Pieter en Leonie xxx -
08 Januari 2014 - 19:51
Els VENDRIG :
Hoi Rianne,
Wat heb je ons weer laten genieten van je belevenissen,
zoals jij je reisverslag schrijft , is een genot om te lezen..
Jammer van die ongezellige feestdagen, maar dan kan het
volgend jaar alleen maar leuker worden.
Nog even de handen uit de mouwen meiske en dan
lekker -
08 Januari 2014 - 20:21
Els VENDRIG:
Samen met je vader op reis, dan kan hij met eigen ogen zien
waar jij ons allemaal over geschreven hebt.
Rianne , nog veel succes de komende weken en tot ziens
in maart!! Gr. Els. -
08 Januari 2014 - 21:22
Pablo Nero, Ayunate De Usted Sabe:
Ik ben blij dat je het leven leert zoals dat ooit bedacht is. Tenslotte vieren we dat op 5 december altijd. Een stukje discipline kan nooit kwaad. Gelukkig hebben wij begin februari de Winterspelen, maar daar heb jij toch geen behoefte aan. Volgende week slaat hier de kou in, zeggen ze. Dan zou ik ook voor de hitte kiezen. Er is tenslotte niet leukers dan met grote meloenen een berg op sjouwen.
Doe verder geen gekke dingen. Dat doen we hier wel. ;-) -
09 Januari 2014 - 19:55
Heleen:
Ha Rianne, bezige bij daar! Tjonge, petje af voor wat je allemaal doet! En gaaf dat je chirippo gaat beklimmen, ben benieuwd naar je avonturen. Geniet ervan, straks helemaal met je pa! Liefs van ons vijfjes! -
10 Januari 2014 - 13:28
Peetoom Henk:
hoi rianne
wij lezen met veel plezier jou verslagen, maar medelijden hebben we echt niet, ook wij hebben van alles moeten leren. we kijken uit naar je volgende verslag en wensen jou nog heel veel plezier
groetjes tante Mien en oom Henk -
10 Januari 2014 - 15:08
Marianne:
Hoi Rianne,
Het nieuwe jaar niet ingeluid, ingeproost, of ingeknald, maar ingesnurkt. Dat heb je waarschijnlijk nog nooit meegemaakt.
En zo'n spin!!!!!!!! Brrrr.
Maar als je er nu maar genoeg vangt of wegjaagt, kun je in Nederland een carrière als spindoctor opstarten. (heb ik gejat van m'n zoon hoor, zelf ben ik niet zo grappig).
Geniet nog van je verblijf en van je reis en tot je volgende verslag!
Groet
Marianne
P.S. is het Leo Blokhuis of Matthijs van Nieuwkerk, of mag ik per keer maar één keer raden?
-
10 Januari 2014 - 16:11
Marike:
He Rianne,
Ik zeg: bikkel!! Met je spinnenverhaal en al dat harde, basale werken. Toch hopelijk zelf geen last van krijsend kind? (weet er alles van...)
En dit inluiden van het nieuwe jaar vergeet je natuurlijk nooit meer! Zelf meegemaakt in Palo Verde: tijdens een nachtelijke plaspauze wild stekelvarken met kind bijna pal op de pot. Jungle life!!!
Februari komt steeds dichterbij, werk niet te hard he.
Besos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
